Afgelopen week was het over: het langverwachte teamoverleg bij het ziekenhuis. Bij het VUmc houden ze bij de afdeling revalidatie een overleg waarbij alle behandelende partijen worden uitgenodigd, om een zo goed mogelijk beeldte krijgen van de patient, in ons geval dus Femke.
Vooraf was er al een interview geweest met ons, die werd afgenomen door de ergotherapeut. In dat interview werd ons eigenlijk gevraagd waar we hulp nodig hebben, en waar niet. De grootste uitdaging van dat gesprek.. was dat het werd opgenomen op camera. En daar heeft Nora een hekel aan...
Bij het overleg waren naast de professor van de afdeling Revalidatie ook een arts in opleiding, de ergotherapeut en de fysiotherapeut... en wij aanwezig.
Al vanaf de eerste keer dat we bij de afdeling Revalidatie kwamen en we over dit overleg hoorden, waren we hier enthouisast over: Eindelijk een mogelijkheid om alle mensen die Femke behandelen in een kamer te krijgen, en het over Femke te hebben!
Het gesprek zelf was erg ontspannen, vriendelijk en niet al te zakelijk. Gewoon een aantal mensen die het over Femke hebben. En al snel kwamen ze erachter dat wij misschien iets meer zelf doen dan andere ouders.
Oh, jullie willen logopedie voor Femke, omdat het expertisecentrum dat aanraad? Prima, dan gaan we kijken wie we kunnen vinden. Oh, julle hebben er al twee gevonden? En jullie hebben al afspraken? En wat moeten wij nog doen dan?
Uiteindelijk duurde het gesprek maar 45 minuten ofzo, en is er eigenlijk maar 1 echte beslissing genomen: We gaan proberen om Femke binnen 3 maanden te laten lopen. Ja, dat is een stevige uitdaging, maar waarom niet?
Over 4 maanden is het volgende overleg, eens kijken of we ons doel dan hebben gehaald!
Dat lijkt me met dr ontwikkeling in de vakantie in het achterhofd zeker niet onmogelijk. Wel een hele kluif denk ik,dat wel.;-) Succes,ben benieuwd hoe t gaat.
BeantwoordenVerwijderen