En er zijn maar weinig kinderen zijn met Angelman.
En de meest gestelde vraag aan ons is de volgende: Hoe heette dat nu ook al weer, wat Femke heeft?
Dus dan verwacht je niet dat je blog ook daadwerkelijk gelezen word.
Vanavond bedacht ik dat ik misschien eens kon kijken of je ook kan zien of de stukjes gelezen worden. Dus ik log in, en zie dat er nul komma nul reacties zijn op onze stukjes. Nada, noppes, niks. Niet bemoedigend.
Totdat ik een ander vreemd getalletje ontdek, achter de gepubliceerde blogs. Ik dacht dat dat de hoeveelheid kB was van de tekst...
Nu blijkt dus dat het blog van Femke HEEL goed gelezen wordt, zelfs zo vaak dat we ons nu afvragen wie al die mensen zijn? KENNEN wij wel zoveel mensen?
Dus maar even een berichtje voor iedereen die dit leest: BEDANKT!
Fijn dat jullie geinterresseerd zijn in ons, in Femke en in het Angelman Syndroom.
Het was altijd onze bedoeling om via dit blog te laten zien hoe het verloop van een AS-patient kan verlopen. Simpelweg omdat er nergens informatie is te vinden. Dat we er nu dus achter komen dat de stukjes goed gelezen worden, geeft dat veel energie om door te gaan.
Heel simpel: dit voelt goed.
Tot slot een vriendelijk verzoek aan iedereen die dit leest: Beveel ons eens aan via de knoppen hieronder van Google of Facebook!
Nogmaals dank, en tot het volgende blog
Arjan, Nora en Femke.
Hee arjan,Dat je geen reacties kreeg,komt misschien sumpelweg doordat je daarvoor een account moet hebben of maken,niet elke lezer heeft daar zin in denk ik...t heeft voor mij ook 3 blogs geduurt voor ik t ging proberen :-).betekent dus idd niet dat t niet gelezen of gewaardeert wordt,ga vooral door!
BeantwoordenVerwijderenHai Arjan,Nora en Femke,
BeantwoordenVerwijderenIk lees vrij geregeld mee, erg leuk! Knap dat jullie het elke maand bijhouden, ik heb reeds een adres maar 0,0 aan blogs...tja...
Vooral doorgaan dus!
groet,
Jannette Loonstra ( angelmandag)