Na een lang jaar hard werken waren we er hard aan toe: even twee weken niets. Geen telefoon, geen mail, geen internet: alleen elkaar.
In de vorige 2 zomer vakanties heeft Femke steeds een (klein) sprongetje gemaakt, maar aan de andere kant: we willen geen verwachtingen hebben. Femke bepaalt zelf wel of ze iets wil gaan proberen, en als we teveel laten merken dat WIJ graag willen dat ze iets doet... gaan de hakken in het zand en doet ze helemaal niets meer.
We zijn nu een weekje in ons vakantiehuisje in Drenthe, en we hebben een heerlijke tijd. We slapen uit (ja, echt waar), we fietsen een stukje over de heide, Femke loopt aan onze handen door het bos en kan nu ZELF uit het zwembad klimmen, via de trap. (Dat ze zich er ook gewoon zelf in laat vallen terwijl ze niet kan blijven drijven... tsja, je kan niet alles hebben.)
Ook de trap in ons huisje is geen uitdaging meer. De eerste dag kwam ze tot de derde trede, maar ondertussen gaat ze in een rustig & constant tempo helemaal naar boven!! Het klimmen is dus eigenlijk het thema van deze vakantie, ze klimt nu echt o-ver-al bovenop. Ze probeert nu zelfs over de leuning van de bank te klimmen!
Daarnaast is Femke steeds meer en verder gaan lopen. En dan niet met de rollator, het loopfietsje of de 'walky-walky' die allemaal meegesleept zijn, nee... gewoon aan de hand. Het liefste tussen papa en mama in, en dan stoer met grote stappen door het bos, over de heide en in de speeltuin. En als papa of mama ergens heen willen wat jij niet wilt: dan laat je je gewoon vallen en kruip je door... waar jij heen wilt. Oh, en heeeeel soms, als ik nog niet wil zitten, blijf ik nog even een seconde zelf staan!
We hebben nog een week te gaan, maar de vakantie is nu al geslaagd... Volgende week gaan we ons weer zorgen maken over indicaties, CIZ, onze bedrijven en de mail. Morgen eerst maar eens naar een dierentuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten