Het begon met de caddy, ons blauwe monster waarin Femke vast gesnoerd zat. Daarna gingen we verder met de gele crocdille (ja hij heet echt zo). Toen kwamen de nog "geavanceerdere" apparaten: een plastic ring, een stretch sjaal en als laatste een anti-wegloop-tuigje.
Al deze middelen hebben er voor gezorgd dat Femke steeds wat beter haar balans kon vinden en steeds beter stapjes ging zetten. Maar van al deze middelen is er toch 1 ding wat de absolute voorkeur heeft van Femke, en dat zijn papa en mama.
Ze begon met lopen aan 2 handen, dus liepen we de hele dag door het huis met een kromme rug achter onze dochter aan...en ja dat beetje pijn aan je rug dat heb je er voor over. Iedere keer als wij bedachten dat ze toe was aan 1 hand ging te demonstratief zitten en wilde ze pas weer gaan lopen als ze beide handen kreeg.
Maar langzaam groeide haar zelfvertrouwen en liet ze 1 hand los, meestal omdat ze dan een speeltje kon pakken. In het begin werd dan je overgebleven vinger helemaal fijn geknepen door de kleine meid, want stel je voor dat je valt!
Dat zelfvertrouwen groeide nog meer en toen had ze alleen nog een vinger nodig die ze losjes vast had voor het geval ze haar balans kwijt raakte. En dit oefende we zo wel met haar linker- als rechterhand.
Het grote voordeel voor ons was en is dat Femke lopen heel erg leuk vind...ze heeft er ondertussen een behoorlijk tempo in en onze vinger amper nog vast. Het resultaat is er dan ook naar: 2 weken geleden heeft Femke haar 1e stapje los gezet! 1 enkele stap....dit heeft ze uit eindelijk 6 keer gedaan en gisteren was daar plotseling het vervolg....2 lossen stapjes achter elkaar!
Nog even en ze laat echt los en dan is het hek van de dam en moeten we waarschijnlijk continu achter haar aan rennen....We kunnen niet wachten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten