In de lappenmand

Dat je kind een loopneus heeft, tsja, dat gebeurd vaker.
Bij Femke lijkt het alleen de laatste weken (maanden?) wel of er een soort kraan zit, in plaats van een neus. En dan een slechte kraan, want hij blijft maar lopen...
Door het doorlopende snot, en het continue schoonmaken van haar neus is haar bovenlip natuurlijk erg gevoelig geworden, en is het 'gewoon even schoonmaken' van haar neus een hele onderneming, want het mag ook geen 'gevecht' worden.
Femke blijkt een echte Houdini te zijn als het gaat om het ontwijken van de zakdoek, en duikt schaterend van het lachen weg achter haar armen, plat op de grond of ze grijpt met een smile van oor tot oor je handen (en het doekje) vast. En probeer dat doekje dan nog maar eens terug te krijgen...

En opeens was de loopneus echt niet meer leuk, ook niet voor Femke. Ze werd hangerig, vroeg steeds meer om aandacht en wist eigenlijk geen raad met zichzelf. Met wat verhoging erbij was dat voor het kinderdagverblijf reden genoeg om te vragen of we haar weer kwamen ophalen, en eerlijk is eerlijk: dat was ook het beste. Drie dagen van hangerig snotvegen later stond Nora in de supermarkt bij de kassa en zegt de cassiere ineens: "Ach, wat zielig, waterpokken..."

Waterpokken? Echt waar?

Nog eens kijken, en ja, die paar plekjes in haar gezicht waren er wel wat meer geworden. Toch even symptomen zoeken op internet en jahoor: Waterpokken.

Geen probleem, iedereen krijgt ze, en Femke heeft er dan wel heeeeel veel in haar gezicht, maar echt jeuken doen ze niet. Maar als je denkt dat je het met een ernstige verkoudheid en waterpokken hebt gehad, waarom zit er dan een paar dagen later zoveel troep in haar oor? Hoort dat bij waterpokken?

Nou nee dus, dat blijkt een loopoor te zijn. En hoewel die mooi past bij haar loopneus vind het kinderdagverblijf dat het besmettelijk kan zijn en hebben wij haar weer gezellig een paar dagen thuis. En geloof me: ook kindjes met Angelman vinden de combinatie loopneus, loopoor EN waterpokken niet heel erg gezellig. (Maar gelukkig bleef ze gewoon lachen als ze iets grappigs zag.) Hieronder dan ook de meest zielige foto van Femke die ik ooit hoop te maken...

We zijn ondertussen weer een week of twee verder, en alles is weer achter de rug. Het loopoor is genezen, de waterpokken zijn weg, en de loopneus... die is zowaar 2 hele dagen weg geweest.