Even een paar mooie voorbeelden van een trotse pappa & mamma:
Femke staat vaak te spelen aan een tafel, of tegen een stoel aan. Tot vorige week ging ze dan altijd zitten als ze weg wilde, maar sinds een paar dagen draait ze zich van de tafel weg, en loopt ze gewoon weg. FANTASTISCH om te zien!
Overigens struikelt ze dan daarna binnen een meter over een speeltje of Bobby, maar ook dan is het mooi om te zien dat ze zich prima kan opvangen, en steeds vaker valt ze dan niet eens meer: ze corrigeert zichzelf en loopt gewoon verder.
Ander mooi voorbeeld: Afgelopen weekend waren we op een hockeyveld, ik kwam van het veld af, Femke zag me... en is naar me toe komen lopen. Op zich niets bijzonders meer, maar... ze was nog zeker 30 meter bij me vandaan!!
Vanmiddag was er dan de grote beloning van al het oefenen: Toen we Femke gingen ophalen van het kinderdagverblijf vertelde de leidster dat ze het ZO leuk vond dat Femke tegenwoordig gewoon zelf ging staan, en ging lopen....
We hebben nog even gevraagd of ze misschien in de war was, en Femke toch ergens een steuntje had, maar nog geen 10 seconden later zien we Femke midden in de kamer zitten, dan op handen & voeten staan, naar achteren veren tot je zwaartepunt tussen je voeten zit... opstaan... en weglopen!
We zijn zo trots op onze kleine meid! We hopen al maanden voor haar dat haar dit ging lukken, dat ze eindelijk gewoon kon gaan staan & lopen... en dat KAN ze nu!
Volgende doel: 4000m lopen bij de Angelman Walk. Dat is op 6 september, dus we hebben nog grofweg 2,5 maand. Kom op Femke!
