We zijn nu aangesloten bij een oudervereniging, en we hebben contact opgenomen met een maatschappelijk werkster in het ziekenhuis.
Zo'n drie weken geleden zijn we bij de maatschappelijk werkster geweest, en hebben we de verzamelde brieven van de logopedie, het kinderdagverblijf, de fysiotherapeut en de afdeling Revalidatie neergelegd, die allemaal hetzelfde vertelden als wij in de eerste aanvraag deden: Femke loopt achter in de ontwikkeling, en heeft hulp nodig.
Afijn, geen nieuwe informatie, alleen andere handtekeningen. We zijn vertrokken met de laatste instructies dat zodra het CIZ belde, dat ze dan gerust weer lastige vragen wilden gaan stellen. En dat we daar dus geen antwoord op moesten geven, ze moesten het ziekenhuis bellen. Gewoon afwimpelen, niet laten verleiden tot uitspraken, geen gesprek aangaan... fijn vooruitzicht.
Een dikke week geleden kregen we een kopie van de aanvraag binnen via de mail, en begon het wachten. Onze verwachting was dat we -net als de vorige keer- weer na 5 weken (dus 1 week voor hun deadline, ze moeten binnen 6 weken een uitsluitsel geven) weer een b*llsh&t brief zouden krijgen met de mededeling dat ze het niet gingen redden, en dat ze zichzelf zo weer 4 weken gingen 'kopen' voor een antwoord. Ze hebben het druk tenslotte.
Dan zou er wel weer een telefoontje komen, maar die moeten we dus afwimpelen, en DAN... dan komt er een beslissing.
Dus toen ik afgelopen zondag de brievenbus leegde, en daar een brief van het CIZ vond... kon dat alleen maar slecht nieuws zijn. Geen idee wat voor reden ze nu weer gevonden hadden om het verzoek af te keuren, maar dit was geen goed nieuws.
Terwijl ik naar de lift loop scheur ik de envelop open en vind weer eens een foldertje, en een brief van meerdere kantjes, dus nee... geen goed nieuws, en de bloeddruk loopt langzaam op.
De brief begint met vertellen dat alle eerdere beslissingen komen te vervallen, en mijn bloeddruk begint te suizen in mijn oren.
Terwijl ik in de lift sta lees ik dat we ook niets meer hoeven te doen, en dat het zorgkantoor wel contact met ons zal opnemen. Dus ik begin langzaam te vloeken, tot het kwartje valt.
Wacht eens even...
Waarom zou het zorgkantoor contact moeten opnemen als we weer afgewezen gaan worden?
Boven lezen we samen de brief nog eens rustig door, en dan nog een keer... maar het staat er echt. Femke krijgt AWBZ-zorg toegewezen, voor "behandeling in groepsverband"!
Dus nadat we eerst schofterig zijn behandeld door het CIZ, en vervolgens -op dezelfde criteria- na maanden wachten zijn afgewezen... word een nieuwe aanvraag nu BINNEN EEN WEEK goedgekeurd! En dan alleen maar omdat de juiste handtekening eronder staat.
Simpel gezegd is dit dus de realiteit van het CIZ: Ouders weten niets van hun kind, dus die geloof je niet. Sterker, je schoffeert ze, stuurt ze het bos in en verbreekt de verbinding als ze om uitleg vragen.
Maar als het ziekenhuis hetzelfde zegt... tsja, dan hoef je niets meer te doen, en kopieer je gewoon letterlijk de tekst van de aanvraagbrief naar je eigen besluitbrief. Klaar.
Maar ook dat zal ik gerust verkeerd zien, en het boeit me geen zier: we hebben een positief indicatiebesluit, we gaan een feestje vieren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten