Femke heeft al een poosje een eigen uitdaging: haar drinkfles. Ze eet prima (bij ons dan), maar het drinken gaat niet zo heel hard. Op het kinderdagverblijf maken ze zich zelfs zorgen om, daar drinkt ze eigenlijk niets.
Thuis drinkt ze een stukje beter, maar bij ons staat haar drinkfles gewoon altijd klaar voor als ze hem wil hebben. En dat gaat op het kinderdagverblijf niet met 12 rondrennende kinderen. Het klinkt misschien wat dramatisch, en dat is het echt niet, maar toch: het zou fijn zijn als ze wat meer dronk bij een maaltijd.
We hebben ondertussen een behoorlijk arsenaal aan verschillende drinkflessen, want we hebben het idee dat de flessen voor haar niet werken. Een week of twee geleden hebben we weer een nieuwe gekocht: van Philips notabene.
Ook deze was tot nu toe geen succes, maar ja, toch blijven proberen... je weet tenslotte maar nooit.
En vanmiddag gebeurde waar we op hoopten, maar totaal niet verwachten: Femke pakt de beker met twee handen bij de handvatten, zet hem aan haar mond en neemt twe hele grote slokken. Om hem daarna met een grote klap weer op tafel te zetten, en een grote zucht van opluchting. We waren zo verbaasd dat we elkaar even hebben zitten aankijken, en daarna hard hebben gejuicht en geapplaudiseerd. Waarop Femke hard ging lachen, en nog een toegift in petto had: nog een grote slok!
Hopelijk hebben we nu dus 'de fles' gevonden voor haar, en gaat ze wat meer drinken.
Snel nog zo'n ding kopen voor op het kinderdagverblijf...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten