Na een lange, lange zomer van werk, werk en nog eens werk was het halverwege september eindelijk zover... VAKANTIE!
Met een volgeladen auto vertrokken we voor 2 weken zon, zee & strand... nou ja, 2 weken zonder telefoon, computer & televisie, en HOPELIJK zien we de zon ook ergens. En het belangrijkste: we zijn lekker met zijn drietjes en we hebben de tijd voor elkaar, in
Normandie.
En al bij het inpakken bleek: we slepen teveel troep mee. Want naast de gebruikelijke troep die je toch al meeneemt, hadden we ook nog eens een halve fysiotherapiepraktijk bij ons van schuimblokken, tunnels, loop-dinosaurus en allerlei ander uitdagend speelgoed. En ineens ben je blij met je stationwagen...
Via ouders van vrienden hadden we een geweldig huis gehuurd, een grote, oude boederij in een piepklein dorpje, met uitzicht over niets dan landerijen, heuvels en bossen. Grote voor- en achtertuin, en 2 schuren vol hout voor de gigantische open haard... prima recept voor een geweldige tijd.
We hebben 2 weken lang heerlijk gespeeld met Femke, die vol passie over de schuimblokken klom en door de tunnel kroop. Femke heeft nog nooit zo goed geslapen, wij mochten zelfs uitslapen! En naast al het spelen, hebben we lekker een paar stadjes bezocht, door het bos gewandeld, en naar het strand gegaan met Femke in haar rugzak (topuitvinding!)
Nu we weer terug zijn, vielen er in haar eigen omgeving ineens een paar kwartjes bij Femke. Ze kan veel beter lopen (ze houdt zich uiteraard aan onze handen vast), ze ontdekt nu ineens van alles om haar heen, en ook BOVEN haar. Dus trekt ze het wasgoed van de salontafel (en wij moedigen haar aan), trekt ze zich op aan de gordijnen en klimt ze via haar schuimblokken in haar stoel. En: ze gaat uit zichzelf zitten!!!!
Toch jammer dat de vakantie alweer voorbij is... we zouden graag nog eens 2 weken met haar spelen, en dan eens kijken wat ze dan weer allemaal leert. Maandag weer naar het kinderdagverblijf, en lekker de trotse ouders uithangen. Kijk eens wat ze kan!
Femke is vrolijk, lief, aandoenlijk schattig en... Ze heeft het Angelman syndroom. Dit blog wordt geschreven door haar ouders, en is bedoeld om te informeren over het syndroom, de ontwikkeling van Femke en alle uitdagingen die je als gezin meemaakt. Femke is happy, sweet and extremely cute... And has the Angelman syndrome. This blog is written by her parents and has the goal to provide information about the syndrome, the progress of Femke and all challenges you encounter as a family.
donderdag 27 september 2012
zondag 9 september 2012
to ergo or not to ergo
Afgelopen maand zijn we naar de afdeling Ergotherapie gegaan. Mocht je je afvragen wat dat nu eigenlijk is, hier even de officiele omschrijving:
Ergotherapie is een paramedische discipline die zich richt op het weer mogelijk maken van dagelijkse handelingen bij mensen die door ziekte of handicap een lichamelijke of psychische beperking hebben opgedaan.
Nu is het natuurlijk een beetje vreemd om nu al daar aan te kloppen, want Femke heeft niet echt een beperking op dit moment. Maar ja, Arjan wel dus.
Femke wordt steeds zwaarder, en als je dan met een vastzittende rug diep moet bukken om je kind uit een heel laag bed (met een hoog hek er omheen) te tillen... ben je niet echt blij. Maar de vraag is dan: zijn we er nu omdat Femke niet gaat staan, of omdat Arjan niet kan bukken?
Samen met de arts besluiten we uiteindelijk dat die vraag eigenlijk lood om oud ijzer is: het probleem blijft hetzelfde.
Wat echter een grotere uitdaging was, was het vinden van een bedje. We horen namelijk van de arts dat de kinderbedjes en de volwassenenbedden vrijwel even duur zijn, en de verzekeringsmaatschappijen dus meestal geen kinderbedjes vergoeden.
Sorry? Dus dan moeten we Femke meteen in een bed van 1.80m leggen? Niet handig... dan heeft ze een speelparadijs, geen slaapplaats!
En wij wilden natuurlijk wel een bedje dat er een beeeeetje normaal uitziet, niet een mislukt ziekenhuisbed.
Gewoon, een kinderbedje op hoogte dat er niet raar uitziet. Dat leek ons niet zo moeilijk...
De arts (oeps, ergotheratpeute eigenlijk) gaf aan dat dat misschien wel erg moeilijk ging worden, vanwege de regels van de verzekeringsmaatschappij. Daarnaast kon het wel even gaan duren om door het woud aan regels heen te komen.
Alleen kregen we de volgende dag al diverse mailtjes van haar, met allerlei aanvullende vragen & tips. En na wat heen - en - weer mailen komt ze ineens met een bedje... op Marktplaats!
Lang verhaal kort: we hebben alle verzekeringsmaatschappijen, regelboeken, verwijsbriefjes en inmeetsessies overgeslagen... en voor 100 euro een bedje gekocht dat precies doet wat wij willen.
En dat dankzij de fantastische hulp van de ergotherapeute... en Marktplaats.
Ergotherapie is een paramedische discipline die zich richt op het weer mogelijk maken van dagelijkse handelingen bij mensen die door ziekte of handicap een lichamelijke of psychische beperking hebben opgedaan.
Nu is het natuurlijk een beetje vreemd om nu al daar aan te kloppen, want Femke heeft niet echt een beperking op dit moment. Maar ja, Arjan wel dus.
Femke wordt steeds zwaarder, en als je dan met een vastzittende rug diep moet bukken om je kind uit een heel laag bed (met een hoog hek er omheen) te tillen... ben je niet echt blij. Maar de vraag is dan: zijn we er nu omdat Femke niet gaat staan, of omdat Arjan niet kan bukken?
Samen met de arts besluiten we uiteindelijk dat die vraag eigenlijk lood om oud ijzer is: het probleem blijft hetzelfde.
Wat echter een grotere uitdaging was, was het vinden van een bedje. We horen namelijk van de arts dat de kinderbedjes en de volwassenenbedden vrijwel even duur zijn, en de verzekeringsmaatschappijen dus meestal geen kinderbedjes vergoeden.
Sorry? Dus dan moeten we Femke meteen in een bed van 1.80m leggen? Niet handig... dan heeft ze een speelparadijs, geen slaapplaats!
En wij wilden natuurlijk wel een bedje dat er een beeeeetje normaal uitziet, niet een mislukt ziekenhuisbed.
Gewoon, een kinderbedje op hoogte dat er niet raar uitziet. Dat leek ons niet zo moeilijk...
De arts (oeps, ergotheratpeute eigenlijk) gaf aan dat dat misschien wel erg moeilijk ging worden, vanwege de regels van de verzekeringsmaatschappij. Daarnaast kon het wel even gaan duren om door het woud aan regels heen te komen.
Alleen kregen we de volgende dag al diverse mailtjes van haar, met allerlei aanvullende vragen & tips. En na wat heen - en - weer mailen komt ze ineens met een bedje... op Marktplaats!
Lang verhaal kort: we hebben alle verzekeringsmaatschappijen, regelboeken, verwijsbriefjes en inmeetsessies overgeslagen... en voor 100 euro een bedje gekocht dat precies doet wat wij willen.
En dat dankzij de fantastische hulp van de ergotherapeute... en Marktplaats.
Abonneren op:
Posts (Atom)